ROEIPOOTKREEFTJES

ROEIPOOTKREEFTJES.ROEIPOOTKREEFTJES is de Nederlandse naam voor de een kreeftjesorde met de wetenschappelijke naam Copepoda. Het zijn kleine dieren, in grootte variërend van enkele millimeters tot enkele tienden van een millimeter. De meeste soorten zijn zeedieren, slechts enkele leven in zoet water. Ze komen in alle mogelijke sloten en plassen voor en zitten bijna altijd tussen een watervlooienvangst. Door de meeste mensen worden ze ook als watervlooien gezien, een indruk die nog versterkt wordt door het schokkerig bewegen van sommige soorten. Zowel de Nederlandse als de wetenschappelijke naam is wat misleidend, roeipoot slaat op het feit dat de kreeftjes lange, roeiende poten lijken te hebben. Copepoda komt van het Grieks kope, roeiriem en -poda, peul, een peul met roeiriemen dus. Maar die roeiriemen zijn in feite de eerste voelsprieten die sterk vergroot zijn. (Bij de echte watervlooien, de Cladocera is het tweede voelsprieten paar vergroot). En al lijkt het alsof deze voelsprieten roeislagen maken, is dat niet zo: de minder opvallende pootjes op de buikzijde van het dier maken de zwemslagen. De voelsprieten, die normaal door de bloeddruk stijf wijduit gehouden worden, worden door verlaging van deze druk slap langs het lichaam gelegd ter verlaging van de waterweerstand. Doordat dit snel herhaald wordt lijkt het alsof de voelsprieten de voorstuwing leveren.

Er zijn drie onderklassen binnen de orde Cladocera met duidelijk verschillende gedaante en levenswijze. .. zwevend in het plankton, in sommige maanden massaal, neemt plek daphnia in. zwemmende soorten (cyclops) Canthocamptus woelt door het bodemslijk op zeok naar voedsel. Gr. kamptos=flexibel

Diaptomus soorten zijn typische vertegenwoordigers van de zwevende groep. Het eerste paar voelsprieten is sterk verlengd, en wordt door de bloeddruk stijf wijduit gehouden als een paar balanceerstokken. De sprieten remmen het zinken, maar zoals al beschreven, ze dienen niet voor zwemende bewegingen, dat gaat heel anders.