Ik dacht eerst een een Oxyethyra soort gevonden te hebben, aan de hand van een plaatje in mijn oude slootgidsje, wat leek op dit nietige larfje. Maar die soorten maken kokertjes met een soort flessenhals, bovendien hebben ze niet zulke lange poten. Ik zocht op het, toen nog veel legere, web en vond een Russische site (inmiddels verdwenen), met een schets van een aantal soorten en elders een determinatietabel (evenzo verdwenen) waaruit ik wel moest opmaken dat dit een Tricholeiochiton fagesi exemplaar was. zijn, gezien het kokertje, de korte voorpoten en de extreem lange midden- en achterpoten. Ik twijfelde omdat de soort in europa als zeldzaam werd aangegeven. Maar later vond ik toch bevestiging in het mooie boek De Nederlandse kokerjufferlarven van Bert Higler (een KNNV uitgave die helaas niet meer verkrijgbaar lijkt), waarin te lezen valt dat deze kokerlarve in Nederland veel gevonden wordt. En intussen is er ook op het web veel over te vinden, bijvoorbeeld op waarneming.nl.

Op het rechterplaatje zie je hoe het rupsje, met zijn relatief kleine voorpootjes, als een micro T-rex door de draadalg waadt. Deze kokerlarve soort is geplaatst in de duidelijk wat aparte Hydroptilidae familie binnen de orde Trichopterae (kokerjuffers). De familie onderscheidt zich door een paar zaken.

Ten eerste zijn het allemaal kleine dieren (een paar millimeter), daarom worden ze in Engelstalige literatuur wel micro-caddisflies genoemd (caddisflies zijn kokerjuffers).

Verder zijn de kokertjes plat, als een bril etui, en bestaan meestal ze uit spinsel zonder aangehecht materiaal. (Enkele soorten kleven wel fijne steentjes of stukjes mos aan het kokertje, anderen verwerken er draadalg in.).

Bijzonder is ook dat de larve pas na enkele vervellingen een kokertje bouwt, en dan ook pas de vreemde, verticaal gedrongen vorm krijgt. Ze leven van draadalgen. Sommige soorten spinnen lange draden tussen de waterplanten, waar ze met grijpvoorpootjes verrassend snel over kunnen lopen.